Schipper van de Stern

Ewout Adriaans, ik was hem jaren uit het oog verloren. Maar opeens dook hij op als een duiveltje uit een doosje. Ewout Adriaans. Schipper van de Stern. Hij riep nog in het voorbijgaan: “Morgenochtend om 4 uur naar de Richel. Wel op tijd komen he”. Lachend verdween hij uit het zicht achter zijn enorme baard. “Halve gare woesteling”, dacht ik nog.