Zomaar ergens langs de dijk

Zo maar ergens langs het wad; een fuik aan de voet van de dijk. Een beetje wind, kabbelend water, de zon was al verdwenen in de wolken. Het blauwe schemerlicht kwam tevoorschijn.

Nieuwe stukken net in de lange vleugel, links een nieuwe fuik. “Jammer,  het haalt de sfeer wat weg”, was het commentaar van de fuikenvisser toen ik hem stoorde in zijn gesprek met een man op een brommer, onherkenbaar door de groene helm.

Na een kort gesprek met weinig woorden vertrok hij rokend en pruttelend langs de dijk. Ook de fuikenvisser verdween huiswaarts. “Morgen op tijd naar de markt voor een praatje en een borreltje”, waren de laatste woorden.

De stilte keerde weer. Het was al bijna donker toen ik camera en statief pakte. De lange sluitertijd liet de golven verdwijnen. Ook de foto was stil geworden. 

Aanbieding