Noord-Oostpolder

Het is vanmorgen van dat gore weer. Striemende regen, harde wind, af en toe een klap onweer. Echt weer om lekker binnen te zitten, juni onwaardig. Dit weer deed me denken aan een foto van Schokland die ik ooit in elkaar geknutseld heb.

We kennen het van naam, dit voormalige Zuiderzee eiland.. We zijn er vast wel eens geweest, op Schokland. Voor 1932 was er eb en vloed. De Zuiderzee strekte zich uit vanaf het Marsdiep tot aan het Bornrif, tussen Terschelling en Ameland, en het huidige IJsselmeer, Markermeer de Noord-Oostpolder en de beide Flevopolders. Pas na de sluiting van de Afsluitdijk werd het zoute deel van de Zuiderzee, Waddenzee genoemd. Het is dan ook nauwelijks voor te stellen, als we het voormalige eiland naderen over strakke geasfalteerde wegen, die de akkers met golvend graan doorsnijden.

Een paar jaar geleden was ik op Schokland, ook een beetje van dat regenachtige, winderige weer. Ik stond onderaan de beschoeiing bij Middelbuurt, links het eiland, rechts de landerijen.

Hoe zou het zijn geweest, dacht ik, als het nog een eiland was? Beukten de golven dan tegen de houten wand? Het eiland was als eens ontruimd.

Mijn fantasie begon te overheersen. Ik had nog ergens een opname van beukende golven tegen de steiger van het noordelijk havenhoofd van Oudeschild. Zou het passen? Na enig geschuif, kleuraanpassing en gummen vielen de foto’s naadloos in elkaar over. Zo zou het er uit hebben kunnen zien. Ik was verheugd, dat het gelukt was. Een mooie foto rijker. Terug in de tijd.