Kerkhof van Oterdum

Annerdoags kreeg ik brood mit en ree noar Delfziel, bekeek hoaven, ging op mien gemak noar Faarmsom en zo wieder deur Waaiwerd, zag op òfstand nog torentje van Heemskes en fietste over rechte wegen bie nije febrieken laangs noar Oterdoom tou.

Oterdom was nait meer. Vergoan in golven van moderne tied. Allaain veuraan links van de weg lagen en stonnen zaarken van t vrougere kerkhof tegen diek omhoog.

Op n bord bie ingang ston beschreven wat der gebeurd was. n Mooi gedicht der noast. Verder was der n monument: n grode bronzen haand dij zok beschaarmend om t olle kerkje legde; t haar nait holpen.

Ik laip wat rond, bekeek zaarken, las noamen, rekende leeftied oet van dooien. Der waren veul jonge kinder bie.

Hailmoal bovenaan lag n zaark, roze van kleur, aanvreten deur tied en ontied. Je konnen nait zain wat boven of onder was, der was niks op beschreven, hail voag was mit veul goie wil n soort woapen te zain. Verder laipen der twij scheuren deurhin, ain aan bovenkaant of onnerkaant en ain deur t midden. n Zaark veur ain zunder noam, of gewoon n drumpelstain. t Kin weden, t kin ook nait weden.

Ik laip weer noar mien fietse en ree richting Ziel, wol t landschop in mie opnemen, mor mien kop was der nait bie, dij grafstain zat mie in weeg. ‘Hou kom ik te waiten, wèl doar ligt’, ging deur mie hin, ‘wel helpt mie wieder’.

Jan K. Harms, Haren 1 oktober 2008

Een fragment uit “Aan raand van tied”.

De rest van het verhaal kunt U lezen in het boekje “Aan raand van tied” Het boek “Aan raand van tied” ISBN 978-90-8062-179-4 is te bestellen bij Uitgeverij Kleine Uil

• Meer gegevens over het Kerkhof van Oterdum:
• Dodenakkers,
• Online Begraafplaatsen 3.0

BvdW2